Kwestia kosztów uzyskania przychodów przysługujących twórcom była przedmiotem licznych wyroków i głosów doktryny – a począwszy od nowelizacji, która weszła w życie z dniem 1.01.2013 roku, również obiektem krytyki wielu środowisk związanych z szeroko rozumianą działalnością intelektualną, których uprawnienie do korzystania z 50% kosztów od tego dnia zostało ograniczone do połowy kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej.
Nowelizacja ustawy z 26.07.1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych – dalej u.p.d.o.f. – z 27.10.2017 roku z jednej strony wyszła naprzeciw oczekiwaniom wielu grup zawodowych, podwyższając limit do kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, z drugiej jednak strony ugodziła w interesy tych twórców, którzy po noweli całkowicie utracili możliwość korzystania z dobrodziejstwa 50% zryczałtowanych kosztów uzyskania przychodu.
O wadliwości tych rozwiązań świadczy konieczność kolejnej noweli, którą Sejm uchwalił 10.05.2018 roku. Celem poniższych rozważań jest zbadanie poprawności rozwiązań prawnych w zakresie opodatkowania twórców.
kliknij –> czytaj cały artykuł
Artykuł autorstwa Jarosława Ostrowskiego, radcy prawnego, doradcy podatkowego, ukazał się w czerwcowym numerze Przeglądu Podatkowego.
Wpis nie stanowi porady ani opinii prawnej w rozumieniu przepisów prawa oraz ma charakter wyłącznie informacyjny. Stanowi wyraz poglądów jego autora na tematy prawnicze związane z treścią przepisów prawa, orzeczeń sądów, interpretacji organów państwowych i publikacji prasowych. Kancelaria Ostrowski i Wspólnicy Sp.K. i autor wpisu nie ponoszą odpowiedzialności za ewentualne skutki decyzji podejmowanych na jego podstawie.
